Liturgiczna Służba Ołtarza

Ministrant lub minister (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – w katolicyzmie: osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw poza Mszą świętą. Nazwa obejmuje zarówno konkretną funkcję wykonywaną podczas liturgii (np. ministrant ołtarza, ministrant księgi, ministrant światła) jak i stałą posługę wykonywaną najczęściej przez młodzież męską. Agenda liturgiczna przewiduje obrzęd błogosławieństwa i przyjęcia kandydata do służby liturgicznej ołtarza.

Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do Mszy świętej. Pomaga po zakończeniu Mszy świętej.

Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które są dla liturgii niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazywać na inną rzeczywistość.

Ministrant powinien sam BYĆ ZNAKIEM. Ministrant przez służbę wskazuje, że każda liturgia i każde nabożeństwo nie jest tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych. Ministrant służąc pokazuje, że „uczestniczyć w liturgii” to znaczy nie tylko słuchać czy się przyglądać, ale współdziałać, współtworzyć, czynnie się w nią angażować.

  1. Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
  2. Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
  3. Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
  4. Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
  5. Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
  6. Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
  7. Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
  8. Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
  9. Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
  10. Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.

 Zasady według św. Jana Berchmansa

  1. Serce moje jedynie bezpiecznym żyć może, gdy wytrwa w szczerej, dziecięcej miłości ku Matce Bożej.
  2. Mało mówić, dużo czynić.
  3. Wielce sobie ważyć drobne sprawy.
  4. Jeśli nie dojdę do świętości za młodu, nigdy nie będę świętym.
  5. Myśl, żebyś Panu Bogu się podobał, a Pan Bóg o tobie myśleć będzie.
  6. Sumiennie dopilnuję punktualnego rannego wstawania.
  7. Kto nie docenia modlitwy, nie wytrwa w pobożności.
  8. Wszystko, co czynisz, czyń z wielką starannością.
  9. Cierpliwość koroną wszelkich cnót.
  10. Nie czyń nigdy tego, co Ci się w drugich nie podoba; ale to, co się w nich podoba.

 

HYMN MINISTRANTÓW

Króluj nam Chryste

Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie
to nasze rycerskie hasło.
Ono nas zawsze prowadzić będzie
i świecić jak słońce jasno.

Naprzód przebojem młodzi rycerze
Do walki z grzechem swej duszy
Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty
Z nim w bój nasz zastęp wyruszy.

Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie
Podnosząc w górę swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie
Odważnie, bo Jezus woła.