Księga Wyjścia
W czwartek 18. 10. 2018 roku odbyło się kolejne spotkanie Szkoły Biblijnej. Uczestnicy dzielili się swoimi spostrzeżeniami na temat wybranych zagadnień z Księgi Wyjścia. Księga Wyjścia opisuje dalsze losy Izraelitów, potomków Jakuba i jego synów, o których traktowała Księga Rodzaju. Po śmierci Józefa Izraelici zostali znienawidzeni przez Egipcjan, ponieważ bardzo dobrze im się powodziło i żyli w wielkim dostatku. Egipcjanie uczynili z nich niewolników, a faraon rozkazał zamordować wszystkie niemowlęta żydowskie płci męskiej. W tym czasie urodziło się dziecko, którego siostra ukryła w wiklinowym koszu i położyła w sitowiu na brzegu Nilu. Niemowlę znalazła córka faraona, która była bezpłodna i wychowała je jak swojego syna. Dziecku dano na imię Mojżesz, ponieważ został wydobyty z wody.
Głównym postacią w Księdze Wyjścia jest Bóg który objawia się Mojżeszowi i wyprowadza naród Izraelski z niewoli Egipskiej. Odkrycia archeologiczne wskazują, że Izraelici wyszli z Egiptu ok. XII wieku przed Chrystusem. Księga Wyjścia, jest księgą biblijną par excelans, ponieważ ukazuje korzenie Izraela, jest zapisem ludzkich zwycięstw i klęsk oraz pomocy Bożej i przebaczenia Bożego.
Główne części Księgi to 1) Izrael w Egipcie (1,1 – 13,16); 2) Izrael na pustyni (13,17 – 18,27); 3) Izrael na Synaju (19,1 – 40,38).
Główne tematy teologiczne w Księdze Wyjścia to: obecność Boża, wyzwolenie, centralny charakter kultu, znaczenie przymierza, prawo jako odpowiedź na przymierze, proroctwo, Jahwe (JHWH) jako Pan historii i boski wojownik, znaczenie pośrednika przymierza, narzekania i nieposłuszeństwo obok czci i posłuszeństwa, rola kobiet, wezwanie do zachowania pamięci.
W naszej Szkole Biblijnej z uwagą śledzimy role kobiet w objawianiu się Boga. Fragment z Księgi Wyjścia (1,8 – 2,10) pokazuje, że gdyby nie interwencja kobiet, Mojżesz podzieliłby los innych nowo narodzonych i wydarzenie Wyjścia nigdy nie stałoby się rzeczywistością. W 4,24-26 zaś szybka interwencja żony Mojżesza, Sefory, ratuje życie przywódcy i nie dopuszcza do zaprzestania obietnicy wyzwolenia z niewoli egipskiej. W 15,1-21 Miriam spełnia funkcję kultową, przewodnicząc kobietom w śpiewie i tańcu na cześć wielkich czynów boskiego wojownika. Wskazuje się także na centralną rolę Miriam w życiu wspólnoty na pustyni.